Św. Antoni Maria Claret urodził się w Sallent koło Barcelony 23 grudnia 1807 roku. W młodym wieku uczył się tkactwa. Idąc za głosem powołania wstąpił do stanu duchownego. Jako kapłan pracował najpierw w duszpasterstwie parafialnym, a później jako misjonarz apostolski w Katalonii i na Wyspach Kanaryjskich. W roku 1849 założył Zgromadzenie Synów Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Wkrótce potem został mianowany arcybiskupem Santiago na Kubie i gorliwie pracował nad odrodzeniem życia katolickiego w tej diecezji. Dla chrześcijańskiego wychowania dziewcząt założył Zgromadzenie Sióstr Nauczycielek pod wezwaniem Maryi Niepokalanej. W roku 1857 został odwołany do Hiszpanii i objął urząd spowiednika królowej Izabeli II. Towarzyszył jej również na wygnaniu we Francji.
Na I Soborze Watykańskim bronił prawdy o nieomylności papieża.
Gorliwie szerzył nabożeństwo do Najświętszego Sakramentu i Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny. Zmarł we Francji 24 października 1870 roku.